Isch hauw suwisu:e noch eh Lamesch ze du:e,
isch daat, da kannste och noje Rüetsche ju:e.
Quer dörsch jene Boosch eraaf, dörsch Worbele- on Kuutnasestrüj,
ming Jedanke worre, hoffentlisch schaffs du datt och hüj.
Isch hauw och att trecke dörsch jene Buuch, äl eh naame worr isch ajene Botterstruuch. Isch worr eh su dörsch jene Boosch an ett fäje,
bauw heij isch och noch enne Hummeseckehoof jeläje.
Ajen Ru:e-Kuul, dereckt nevve jen Platte-Eesch,
doo hauw isch de ischte Kier de Knej att wesch.
Övver jene Ru:e-Weisch bess Rakkesch ess joo nett eh su wiit,
isch moss saare, isch looch noch joot ijen Ziit.
Övver jene Knapp, derr Kowbersch eraaf, irlisch, isch hauw se och att eh bessje aaf.
Isch daat, jezz jeste bej Lina verbej,
vlescht ji:et ett doo noch enne Tääler Brej.
Äl datt hauw isch och mä eh su jedaat,
datt hauw att alles düster jemaat.
Du hann isch sofort ah Zofi jedaat, eh Stöck Kani:elkoock heij misch jezz att joot jeschmaat.
Äl Zofi hauw ah all Fenstere de Schläsch att för.
Zofi on Lina sönt ett Krezenängkt eropp, reef derr Noober uusjen Dör.
Isch, de Rotter-Jaaß eropp, övver de Weeje bess bej Helma oppene Bersch,
övver de Züng kravele datt worr misch joo att jett ärsch.
Övver de Weeje ju:e datt worr opp alle Fäll zemlisch koot,
isch hoffde, bej Helma krieste bestemmt eend jeschott.
Och doo jeng minge Övverläsch nett opp,
datt hauw nämlisch att derr Würfel dropp.
Watt isch noch vawejens övver de Weeje wow saare,
doo roch ett als heij enge Messpool jefahre. Isch saat vörr misch, ja Helma dann att tschüß,
datt looch bestemmt att ijene Püss.
Isch daat, da jeste opp eh Dröppsche bej Anneliese nevveah,
doo koom misch äl ett Kätzje dra. Hett made de Dör mä opp janz kott
on saat isch moss noch noje Dörp eropp.
Derr Bangkter-Bersch eropp koom misch att derr Dau eruus,
isch freude misch att opp ett nächste bekangde Huus.
Ming Jedanke worre, och ju:en mä bej Marja erenn,
vlescht hat datt joo noch jett enn eh Pännsche drenn.
Isch moss saare, datt hauw och att we nett jeklappt,
datt hauw ett Pännsche att bess oppene Boom uusjeschrappt.
Duh benn isch jauw de Köesjaaß eropp jehuscht on hann misch bej Elisabeth erenn jefuscht.
Isch hoffde, jezz kriste en Bottramm jeschmeert,
äl, datt hat Elisabeth va luuter brassele nett kapeert.
Isch daat nu ju:e mä dörsch jen Möllerjaaß zeröck,
vlescht kriste bej Berthold noch van derr Broode eh Stöck.
Äl doo worr alles düster, doo koom isch och nett ajen Krepp,
jezz jeng isch dörsch bess oppene Knepp.
Duh jeng ett ruck zuck ett Lauch eraaf, ah Köjseberjelsche, booch isch räez aaf. Nevve Schessejäßje, bej Anneliese on Helmut, jeng isch kloppe
on hauw jehofft ett jöv en Tass Melesch mett en Beschütt, vörr drenn ze zoppe.
Äl doo worre se att oppjestange vörr ze spööle,
doo stonge och mä noch läsche Jrüüle.
Allmählisch wo:ed de Ziit att knapp,
isch joov misch att we jau opp Trapp.
Noch jau de Rüetschenbach eraaf jerant, vlescht datt se bej Jisela noch jett an ett brötschele hant.
Ett Köschefenster stong sperrangele wiit opp, derr Schwaam trog att de Strooß eropp.
Ich hann duh dereckt erkangkt,
doo ji:et ett nüüß, ett rüscht drejdeufels aajebrangkt.
Zeröck bess bej Kastemännsche, ett Kauv bess ajen Bahn eropp,
ming Jedanke worre, Jertrüdsche sönt se bestemmt noch opp.
Isch noch övver de Bahn, dörsch Bri:ehme on Dottelestrüj jeschravelt,
bej Jertrüdsche benn isch dann van de Bahn eraaf jekravelt.
Honger hauw isch bess onger de Ärm, baschtisch romore dürsch jen Därm.
Isch daat, die hant bestemmt noch derr Desch jedeckt,
vawejens, die hauwe de Köömp att wii jeleckt.
Minge Övverläsch worret, irjendwu moss ett doch jet jäve,
de wells doch hü noch övverläve. Trozz datt trecke eh ming Been,
jeng isch eropp bess ajene Mielesteen.
Isch daat, bej Wilma sönnt se jewess noch an ett eiße,
doch datt ku:et isch och att weh verjeiße.
Bu:ene worret, watt se jeiße hauwe,
isch rooch ett, se worre at an ett verdaue.
Isch wier noch jähr bess aje Erbelesiif jejange, äl isch hauw derr Maach bess oppen Knej att hange.
De Schossee eraaf bess Mießjensbersch, medde drenn,
do jeng ett lenks noh enn Vaat erenn. Da könnste oppene Hejkopp eruus,
derr Hejkopp eraaf, da stehste bej Alize on Martin förje Huus.
Do joov ett me eent, jezz nix wii hej erenn, die hant bestemmt och vörr enne Drede jett ije Döppe drenn.
Datt worr äl ihrlisch vörr derr Laach, Alize on Martin hauwe hü ne Fastedaach.
Isch schlefde misch, bess bej Jisela ijen Jrepp
on freude misch att opp jett Melsch uusjenn Schepp.
Datt worr och att we enne Fusch, Jisela worr mett ett Auto opp Jusch.
Doonoo benn isch derr Vullebroch eraaf, bess opp Lameschkrüzz,
töschebej looch isch va luuter Maladischsched bau oppen Schnüzz
Bej Martina hauw ett och att we jenge Zweck,
datt woosch sisch jrad mett derr Schotteleplack de leizte Jrömmele va jene Beck.
Isch daat, hoffentlich ess de Weisch noo Marjott nett och ömmesöns,
soss kü:et ett siije, datt de hü noch van de Stecke könz.
Isch dreumde att va Splesskü:el on Kruschelkü:el ongerree
on eh schönn Stöck Höckschül nevvebej. Äl bej Marjott worr isch vööl ze spi:e dra, dii petschde att mett de Ouwe on fenge att anett jaape ah.
Isch daat, datt ess disch jezz ejal,
jezz jesde langs je Siifje noo Mättesje ijene Rusendaal.
Doch de hauw och att alles oppjeiße on worr joot satt,
de hauw Hömmel on Ä:ed mett Puttes jehatt.
Isch worr mettlerwiel ehsu malat
on hann vörr misch att stell jedaat,
Jank doch nojene Klomp erenn,
vlescht schliefste doo eh bessje enn.
Äl wenn derr Maach ehsu knorrt, moßte ett ischte jett eiße,
su ku:et isch datt schloofe och att weh verjeiße.
Vajene Pä:edswejer de Hadde-Wääsch eropp, hann isch misch weh Moot jemaat,
on hann vörr misch janz stell jehofft on jedaat,
vlescht hat dat Fränzje noch jett enn en Schottel stu:e,
de Hoptsaach dinge Maach kritt jett zu du:e.
Doch die Hoffnung ku:et isch och att weh striische,
ett worr allmählisch vörr ze kriische.
Isch sooch nämlisch va wix att Fränzje ijen Huusdör stu:e,
de wow sich jrad end kriije ju:e.
Duh benn isch noo Paula on Dieter erövver jejange,
isch denk jezz wedsde doo sescher och empfange:
„Datt kannste oss jlööve, opp ett Wo:et, hü hant werr alles uusverko:et“.
Äl dess Kiir hauw isch misch verdu:e,
die hauwe noch 21 Weggemännscher doo stu:e.
Duh hann isch och nett lang övverladt
on hann se mett no he jebradt.
Isch benn jezz Fru:e, de Quiloot es verbej,
isch blief jezz och noch jär jett hej.
B. Johnen, Rütsche, derr 11.12.2001